Buffalo

Na een gedwongen afwezigheid van drie weken mocht ik deze ochtend opnieuw aansluiten bij onze loopgroep. Hoe warm en hartelijk was de ontvangst! Ik hoorde soortgelijke ervaringen. Thuis te blijven en je lichaam gedurende twee, drie dagen over te leveren. Je lichaam dat zegt dat je rust nodig hebt. Het is waar. Zolang je gezond bent, sta je niet stil bij die toestand. Maar we zijn allemaal vatbaar voor wat op ons afkomt. Gelukkig is er het begrip voor elkaar. De menselijke solidariteit over de grenzen van de generaties. De kwetsbaarheid die we delen en de vriendschap die alles overwint. Zo weet ik dat wanneer bij de Navajo iemand ziek wordt, de stamleden van heinde en ver samen komen. Zijn we niet allemaal Buffalo’s?

We lopen door de Bourgoyen. Het is een warme zondagmorgen. Toch valt de hitte niet op jou zoals tijdens de voorbije dagen. De meersen staan droog. Vogels lopen op stelten door het slik. We houden halt. De bedoeling is dat wie goed op dreef is 16 kilometer loopt. Wie net als ik een tijd afwezig was, keert door de Bourgoyen terug. Al lopend slaan we een praatje. Ik vertel over de Turkse dichteres van wie ik het werk vertaal. De Poëziezomer in Watou. Maar onze mijmeringen gaan ook naar de winter. Naar de veldlopen van vroeger. Hoe we door de sneeuw liepen. Over beken werd gesprongen.

Terug op de piste bewonderen we de speerwerpers die daar aan het oefenen zijn. Ik vertel hoe we lang geleden trainden in het Jules Ottenstadion in Gentbrugge. Hoe er voor alle leeftijden maar twee trainers waren. Onze looptrainer Etienne met wie we oefenden op het eerste terrein, waar ook de voetbalmatchen van La Gantoise werden gespeeld. Achteraan was het tweede plein voorbehouden voor de kampers. Die hadden allemaal samen ook een enkele trainer. Het criterium was toen eenvoudig. Wie niet goed genoeg kon lopen, verhuisde naar het terrein achteraan en bekwaamde zich in het speerwerpen, hoogspringen, kogelstoten of polsstokspringen. Wat zijn de tijden veranderd! Op het terrein aan de Blaarmeersen zijn nu een tiental trainers actief. Een voor elke categorie. De baan ligt er onberispelijk bij. Effen als een spiegel. Terwijl ik onze trainer Etienne nog altijd hoor zeggen: Johan, vroeger hadden we elk jaar verschillende Belgische kampioenen op de horden. En we trainden op een patattenveld.