Marathon, een roeping…

Dit weekend vond in Eindhoven het BK marathon plaats.  Iemand die ondertussen marathon ervaring te koop heeft is Kurt Verduyn.  Zijn verslag van deze zonnige dag lees je hier.

Familie uitstap naar Eindhoven

Wie Eindhoven zegt, denkt onmiddellijk aan Philips. En terecht, de stad werd groot gemaakt door Philips.

Echter voor marathonlopers, gaat er nog een ander belletje rinkelen.

Naast Rotterdam is Eindhoven zowat het Mekka voor de Belgische marathonloper.

Niet veraf, een goede organisatie, de Hollandse ambiance en vooral een vlak parcours. Ideaal dus om een snelle wedstrijd te lopen en/of een PR te halen.

Zo ook was m’n keuze voor m’n najaarsmarathon op Eindhoven gevallen.

Target was 3u20 en ik had er ooit m’n PR gelopen, dus inschrijven maar.

De voorbereiding was oké. Een klassiek 12-weken schema met 5 à 6 looptrainingen per week, gecombineerd met 2 sessies core stability. M’n lichaam had de voorbereiding goed verteerd, dus ik was er klaar voor.

Nog een laatste pasta-maaltijd, in bed met een zakje winegums en een goeie nachtrust.

Dit zou het moeten worden en hopen dat de beentjes morgen meewillen.

Om 7u op voor een uitgebreid ontbijt. Gezien het hotel, een oud fabrieksgebouw van Philips nota bene, geen ontbijt voorzag op dit vroege uur, dan maar zelf georganiseerd.

De start was voorzien om 10u. Om 9u afgezakt naar de start. Wannes was ondertussen met Isabelle reeds vertrokken voor zijn wedstrijd, de 5K.

Een lichte opwarming en zoals reeds eerder geciteerd, werd er vooral veel Vlaams gepraat. Leuk om enkele West-Vlaamse vrienden terug te ontmoeten. Leuke babbels, elkaar succes toewensen en dan gedecideerd naar je startvak.

M’n intentie was om de pacer van 3u15 te volgen en dan zien we wel waar het schip strandt. Bizar, m’n startvak was 3u15, maar de pacer bevond zich 2 startvakken voor ons, net na de toppers. Bon, dan maar m’n eigen tempo in de gaten houden.

De eerste km’s liepen vlot en na 5K kon ik me aansluiten bij de pacer van 3u15. Het tempo van 4’37 was perfect, maar het liedje was van korte duur. Op 8K moest de pacer een plaspauze inlassen, en gezien er maar één pacer was, terug zelf het tempo bepalen.

De verstandhouding was oké. We vormden een groepje en bleven lopen aan hetzelfde tempo.

Op 18K (?) zagen we onze pacer terug. Blijkbaar had hij niet alleen een plaspauze ingelast, maar ook enkele vitessepillekes genomen. Het tempo werd verhoogd naar 4’15 – 4’20/km, geen tempo voor 3u15. De meesten volgden, maar ik had wijselijk besloten dit niet te doen en m’n eigen tempo aan te houden.

En ondertussen werden maar km’s gemaald. Aan de truitjes te zien, veel Belgen. Niet alleen clublopers, maar ook truitjes van diverse bedrijven. Heb zowat alle Belgische bedrijven zien passeren. Lopen is duidelijk een forum om reclame te maken. En je zou idd denken dat je in een marathon op Belgische bodem zit. Maar als je hoort “Goe bezig Koerd”, “Succes Koerd”, “Hou vol Koerd” dan weet je dat dit niet zo is.

De marathon begint pas op 35K.  Ik had de indruk dat de mijne reeds begon op 32K. Een eerste dreiging tot kramp in m’n rechterkuit. Ik was nog mooi op schema om m’n target te halen, maar besloot dan toch om bij de “tankstelles” ( woord dat ik overgenomen heb uit m’n skiverleden ) de nodige tijd te voorzien om me goed te bevoorraden. Dit kost wel enige tijd, maar kan ook veel tijd opleveren in het totaalplaatje. Uiteindelijk heeft het me een kleine 3’ gekost in m’n eindtijd, maar if not , kon het slechter aflopen.

En zo heb ik het ook gemerkt. Velen die het tempo van de pacer volgden, kon ik terug passeren en dat zorgt de facto altijd voor een positieve vibe.

We naderen terug het centrum van Eindhoven. Het stadium van PSV is in zicht en dan weet je het. Nog 2K doorheen een mensenmassa, met een beetje verbeelding te vergelijken met een bergrit in de Tour de France, meer bepaald Alpe ‘Huez. Verder beschrijven doe ik niet, maar beeld je de drank en muziek erbij en je begrijpt me.

De krampen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Of je wilt ze negeren. Nog vlug een brugje over, de Vestdijk op, en de finish is in zicht. Dan merk ik dat m’n target nog haalbaar is. Nog een spurtje, voor zover mogelijk na 42K, om toch nog maar enkele seconden te winnen ( is natuurlijk wel belangrijk na 42 K ???? ).

En dan een voldaan gevoel. Target bereikt.

Met een voldaan gevoel, uitwandelen, en dan je trouwste supporters terugvinden, Isabelle en Wannes.

En vooral vernemen dat Wannes een uitstekende 5K gelopen heeft in 16’31, 15^de op 2020 deelnemers, na wat slalomwerk.

Een meer dan geslaagd weekend.

En nu plannen voor de volgende marathon.

Keep the spirit 😉

foto JDC