A way of life

Sommige ontmoetingen, hoe kort ook, blijven je bij. Vorige lente troffen Roger en ik elkaar tijdens het stretchen. We hielden een korte babbel. 

‘Dit jaar neem ik deel aan de marathon van Chicago. Daarna Tokio. De zes grote marathons te lopen is voor mij een droom.’ 

Toen wist ik al dat Roger een lange weg had afgelegd. Roger is een idealist. Hij houdt van onze club. Van de begeleiding en de vriendschap die hij krijgt. Bovendien is die zes grote marathons te lopen voor hem geen doel op zich. Het is veel meer dan dat. Een manier van leven die hij uitdraagt. 

Roger ken ik uit de tijd dat ik nog kon lopen bij groep vijf. Met zijn mooie accent en zijn golvende haren. Hij was altijd een beetje een buitenbeentje. Roger ging zijn eigen gang. Ik wist toen niet dat hij de trainingen in groep zag als een onderdeel van zijn marathonlopen. Voor hem tellen niet de prestaties op zich. Het marathonlopen is geen doel. Het is een onderdeel van zijn kijk op het leven. Structuur en evenwicht. Gezonde voeding, uitdagingen aangaan, je grenzen opzoeken zonder je gezondheid te hypothekeren. Doorzetten.

Dat laatste heeft hij extreem moeten doen. Want na New York, Berlijn, Londen en Boston, spatte zijn droom bijna uiteen. Op 11 september 2020 kreeg hij een herseninfarct. Daarop volgde een hard verdict: geen zware inspanningen meer. Het duurlopen vaarwel zeggen. Uitgerekend dat weekend werd zijn zoon Thibault Belgisch kampioen op de 4 x 800 meter. Aan de ene kant de vreugde, aan de andere kant het verdriet. De mengeling van gevoelens liet Roger op dat moment huilend achter op de atletiekbaan. 

Net de vijftig gepasseerd en niet meer te mogen lopen. Een tweede opinie volgde. Zoals we allemaal zijn geboren met de navelstreng die ons bindt aan de moeder, zo heeft iedereen bij de geboorte een gaatje tussen de hartkamers. Bij een op de tien van ons groeit dat gaatje niet vanzelf dicht. Dat kan een complicatie geven. Maar hoeft niet zo te zijn. Roger had gewoon pech. Het gaatje werd operatief dichtgemaakt. En precies een jaar na het infarct, op 11 september 2021, loopt Roger samen met Bart Buyst in Zwitserland de Jungfrau Marathon. Eindigen op 2.200 meter hoogte via de Scheidegg. De confrontatie met de natuurelementen. Zoals op een zelfde 11 september het Amerikaanse volk in het hart werd getroffen. En opnieuw recht veerde. Een jaar later, in oktober 2022, loopt Roger in Chicago met 03u09 min. zijn snelste tijd over de marathon. Op 5 maart van dit jaar 2023 volgt Tokio. Daarmee zal Roger de 6 World Marathon Majors hebben afgerond. Je bent wat je doet. Marathonlopen: a way of life.

Johan De Vos

Foto in de hoofding is van Sofie Lamont.