Kleine krachtige groep KAAG op BK Masters

Dit weekend was er onder ‘zomerse’ omstandigheden een verwarmend BK masters in Sint-Niklaas.  Hoewel masters onder de KAAG vlag een hard to find ras is hadden we toch een klein maar krachtig team die de strijd aangingen in elk hun discipline(s) maar ook tegen de tropische tegenstand bestaand uit ‘zonnetje’ en een niet echt meewerkend wind.

Marc was de eerste die mocht aantreden en vieren.  Met zo een weer trek je al eens naar het strand, maar een verspring zandbak is the next best thing.  Tussen de er-waren-helaas-geen-schelpjes vond hij wel een sprong van 5m05 goed voor zilver.

Ridha had meer zweet voorzien op zijn 1500m.  Als 3e in de startlist beloofde het een pittige strijd te worden.  Zelf het initiatief nemend in de laatste fase zorgde voor brons 4’08.31 en brons.

Ikzelf stond met de beste inschrijftijd op 400m.  Een eerste (en laatste) test vorige week op de BVV had toch voor wat twijfel gezorgd.  Tot aan 300m zag het er heel goed uit, m’n grootste tegenstander net voor me binnen handbereik bij het aansnijden van de laatste rechte lijn.  Helaas bleken plots de benen de grootste tegenstander te zijn.  Bieden strompelden we naar de meet, m’n collega uit RIWA strompelde net iets beter dan ik, zilver als verwarmende troost.

Dag 2 met nieuwe, nog steeds verwarmende, ambities.  Locatie van de arena, nog steeds Sint-Niklaas naast de waarschijnlijk zalig verfrissende recreatiezone de Ster.

Carine was maar wat blij terug haar polsstok te kunnen omarmen.  Een vervelend letsel aan haar rug had haar tandenknarsend te lang aan de kant gehouden.  Steeds meer atletiek hooi op haar vork nemend was ze nu eindelijk terug aan polsstokspringen toe.  Alhoewel ze niet tevreden was met de beklommen hoogte (ze is nog steeds BR houdster) was goud toch een verfrissende opkikker na het lange revalideren.

Koen en Bruno hadden 100-200 ambities.  Op training loopt het bij beiden als een speer maar training is geen wedstrijd en daar stokt het soms wel even, vooral Bruno, op training steeds als snelste weg kan dit nog niet omzetten naar een wedstrijd knalstart.  Met 14″39 (-3,2 wind) en 28″94 had hij allicht op meer ingezet.  Koen 13″44 (-2.0 wind) en 27″68 (4e) zat al dichter bij zijn target.

Ridha ging all-in op 800m, hij verdedigde hier zijn vorig jaar titel en had al een paar goed voorbereidingswedstrijden in de spikes.  Alles verliep netjes volgens plan, tot aan de finale versnelling aan 600m waar hij wel mee was maar zijn eeuwige concurrent niet kon remonteren.  Zilver is dan een troost.

Een jaar geleden debuut op 800m op BK, toen een paar beginnersfouten gemaakt die JC me nadrukkelijk “duidelijk” maakte.  Met 11 aan de start waarin ik als 4e geplaatst toch wel op meer hoopte.  De race verliep, indachtig de tips van JC, perfect.  Mee zijn, inschuiven, doorschuiven, klaar voor de laatste 200m, positie kiezen, initiatief nemen en… niemand volgde.  Controlerend de  laatste rechte lijn in, een feestje nog voor finish … “je moet lopen tot aan de streep voor je tijd” was JC zijn enige opmerking deze keer.  De tijd vond ik alles indachtig deze toch wel tactische race nog best ok, het was het onverwachte goud dat blonk in de tropische zon.

Hopelijk kunnen we meer KAAG masters aanzetten de weg naar de wedstrijdpiste te vinden, het is echt wel een meerwaarde om de trainingsmomenten om te zetten in iets tastbaars in een wedstrijd uitslag.

op naar de volgende…