Titel

Wat is het een mooi weerzien na een lange zomer. The Long, Hot Summer, zo heette een televisiereeks in de jaren zestig. De melodie van de generiek herinner ik mij feilloos. Ook dat de reeks eerder iets was voor mijn oudere zus, die toen een tiener was. Televisie in zwart-wit. Vandaag is overal in het straatbeeld kleur aanwezig. Zeker bij een stadsloop waaraan iedereen in de meest diverse outfit deelneemt. Vorig jaar zag ik zelfs een loper gekleed als Superman onder de brug over de Leie.

Op de foto zie ik onze trainer Koenraad. Hij kijkt vrolijk naar de camera. Bijna zwaait hij naar de fotograaf, die hij zonder twijfel herkent. Naast hem loopt Liesbeth. Zij heeft enkel oog voor wat op haar weg komt.

Sommigen van onze groep bereiden zich voor op een najaar wedstrijd, zoals de marathon van Amsterdam, de 10 Mijl, enzovoort. Lang geleden nam ik deel aan de Trappistenloop in Vinderhoute. Na elke afgelegde ronde kreeg je een bandje om de pols. Daarmee verkreeg je achteraf een trappist. Ik werd verrast toen bij aanvang van de wedstrijd enkele dames gekleed in onze clubkleuren vertelden dat ze fan waren van mijn loopcursiefjes.

Maar in de zomer verliezen we elkaar zowat uit het oog. Onze trainer Koenraad trok naar Schotland. En deze week zag ik Elena op de parking aankomen in een reusachtige bestelwagen met daarop de letters Nordkapp. Wij trokken met de caravan over de Alpen naar Italië. In de voetsporen van de grote Duitse dichter Goethe. De Grand Tour, zoals die een verplichting was voor wie zich een echte romanticus noemde.

Het duurt even lang om je conditie terug te krijgen als je weg bent geweest, opper ik. De eerste keer dat ik weer met onze groep meeloop, staan er net drie versnellingen op het programma. We mijmeren hoe we met Koenraad mee sprintten toen hij zich in de maand mei op een wedstrijd voorbereidde. 

Maar naderhand is de pijn in de kleedkamer groot. Overal voel ik mijn gewrichten kreunen. Tot jolijt van de andere atleten. Ik zoek steun bij Bernard. 

‘Ik voel het ook overal na afloop van de training,’ zegt hij. Dat troost mij tenminste. Wij blijken allebei 67 jaar oud te zijn. Alleen is Bernard van de maand april. Ik van juni. Waardoor ik geen aanspraak kan maken op de titel van ‘oudste atleet van onze club’.

Johan De Vos

De foto in de hoofding is van Eddy Boesman.