Sofie Timmermans is bestuurder, jeugdverantwoordelijke en sedert 2019 ook secretaris van KAAG.
Ter ere van haar voorganger, Marcel Janssens, die in juli 2019 tot ere-secretaris werd benoemd, schreef Sofie een spits laudatio.
Marcel,
Toen Jean en ik in de aanloop naar jouw momentje hier vanavond op zoek waren naar informatie over jou, was het eerste dat in me opkwam: “ Vraag het aan Marcel!” Het is een uitspraak die ik in de periode dat ik hier in de club vertoef, vaak heb gehoord en me ook al snel heb eigen gemaakt. Marcel, dé bron van informatie, kennis én autoriteit wat KAAG betreft. “Marcel gaat dat weten!”
Je gaf reeds vorig jaar aan stilletjes aan in pensioen te willen gaan en pas in november vorig jaar kwam ik erachter hoe oud je (écht) bent, want je loopt er niet mee te koop – en ook al maak je schertsend opmerkingen over “dienen ouwen”, je geeft je alsnog niet over aan het “oud en versleten” zijn.
Nu weet ik het: op 27 november 1933 werd je geboren in Laarne, ook het jaar waarin Dalida, Nina Simone, John Mayall én Rik Van Looy geboren zijn.
Andere geschiedkundige gebeurtenissen in dat jaar zijn: Hitler wordt dictator, Einstein vlucht voor de Gestapo naar de VS, polyethyleen wordt uitgevonden, Dreft komt op de markt en de 5e elfstedentocht wordt geschaatst. Enkele wistjedatjes.
Toch werd je pas in 1973 – op je 40e – lid van KAAG. Joost mag weten waar een atleet als jij voordien had uitgehangen, want je liep na 10 jaar KAAG de marathon vlotjes in 2u47’15”.
Je start je carrière bij Sparta Laarne en werkte je op van atleet, over trainer tot secretaris. En zo leerde ik jou kennen. Toen de vorige jeugdverantwoordelijke plots vertrok, zat je wellicht een beetje met de handen in het spreekwoordelijke haar en sprak je enkele atleet-moeders aan om bij te springen. En nu staan we hier.
In de loop van de jaren heb ik me vaak afgevraagd wie in staat of in de mogelijkheid zou zijn om al jouw werk over te nemen – eens het zo ver zou komen. Ik zag in diezelfde jaren heel wat kandidaten wegvallen – deels omdat je het zelf (nog) niet kon of hoefde te lossen
De club groeide intussen uit tot een complex geheel van groepen, nevenafdelingen, trainers, lopers met grote of kleine doelen, atleten van alle leeftijden, juryleden, ouders enz … Jij bent hierin de constante én verbindende factor, ook al werd het takenpakket van de secretaris wat onder andere mensen verdeeld.
Ik leerde jou de laatste jaren ook wat beter kennen – als de brompot en de foeteraar – maar evenzeer als een heel gewillig en joviaal persoon. Je bent geen held in het geven van complimenten, maar ook niet in het ontvangen ervan.
We zijn bij wat leeftijdgenoten van u langs geweest voor wat sappige details, maar dat viel tegen. Men wist niet veel meer te vertellen, men was het vergeten of wat ook kon men hield het discreet voor zich. We moesten u alvast veel groeten doen van o.a. Rachel, Julien en Roland. Zij konden er vandaag niet bij zijn maar er komt nog wel een gelegenheid, reken daar maar op.
Indien we jou in de bloemetjes willen zetten met een mooie foto van uzelf, wordt het een helse zoektocht. Want op foto ben je moeilijk te vinden, niet omdat de fotografie nog niet was uitgevonden, maar omdat je altijd achter de schermen aan het werk was.
De prijs die we jou vandaag willen uitreiken, heeft nog niemand eerder behaald: deze van “lange-jaren-secretaris”, maar dit valt moeilijk in de mond te nemen, dus houden we het maar op de titel van “ere-secretaris”. We geven hem jou met trots en dankbaarheid en jij mag hem evenzeer dragen met fierheid. Josepha zal het nu ook moeten geloven.
In naam van alle bestuursleden en in naam van KAAG wensen we u nog vele gelukkige jaren met Josepha en je familie en ben ik blij dat je nog even aan de zijlijn – lees/hoor: in het secretariaat blijft toekijken.
Ik sluit af met jouw gebruikelijke woorden: “de firma dankt u”
Sofie Timmermans,
juli 2019